tonvanboven
Member
Volgens mij heeft LastNNSig een media training gehad ;-) Oude tijden komen terug toen ik, zonder Tesla, de verhalen mee las. Geweldig!
-
Want to remove ads? Register an account and login to see fewer ads, and become a Supporting Member to remove almost all ads.
-
On today's TMC Podcast, we ask the question "What is the Tesla Cybercab?". Join us on YouTube live at 1PM and participate in the chat.
Tesla Turkey Tour
- Thread starter LastNLSig
- Start date
-
- Tags
- Belgium Netherlands
Nowyony
Ton Segboer
Heb je een paar deftige zijraamschermen (achter) gevonden of enkel die voor de achterruit van Tesla zelf?
Goede reis en keep us posted!
- - - Updated - - -
Dag 3 – 25 juli
Begin: Hódmezővásárhely 9:30
Eind: Nis 23:30
Geladen:
Na een korte redelijke nachtrust (mijn kinderen slapen langer) en een prima ontbijt om 9:30 vertrokken uit het hotel. ’s Nachts zo’n 100km bijgeladen. Na aftrek van het omrijden (60km) blijft er dan toch nog een plus over en is Belgrado wat bereikbaarder. Het wordt een interessante dag. Geen idee wat er in Belgrado gaat gebeuren.
Direct bij vertrek wijst de navi ons een alternatieve weg/grensovergang. Nu is het rood van de navi nooit echt heel betrouwbaar. Dus via een andere alternatieve route gereden waarbij we vanaf het viaduct konden zien dat er rijen dik een file staat voor de grens van ongeveer 3km. Op de alternatieve route komen we eerst een groep vluchtelingen (Syrië?) tegen die ‘bewaakt’ worden door bereden politie (met pers erbij). Treurig toch. Bij de (kleine) grensovergang ook een rij, maar veel minder lang en een veel prettiger plek om te staan. Vertraging zo’n 45 minuten. Die had ik liever aan een lader in Belgrado gestaan, maar toch
File aan de grens heeft alles te maken met de verkeerssituatie waarop ik mij verkeken heb. We zijn donderdag vertrokken om de zwarte zaterdag (/zondag) in Duitsland en Oostenrijk te mijden. Maar waar ik niet mee gerekend had is dat dit ook het weekend is waarop velen (alle?) Turken uit Frankrijk, Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Luxemburg, Zwitserland en Polen op weg gaan naar het moederland. We zien ze allemaal langskomen als we met 100-105 km richting Belgrado cruisen. ‘Native’ voertuigen zijn vanaf Hongarije tot halverwege Bulgarije zwaar in de minderheid op de snelweg.
Aan de andere kant van de grens direct armoe. Tesla heeft geen roaming in Servie. Beetje op geanticipeerd maar toch een tegenvaller. Wel even geprutst met wifi via telefoon. Maar ook dat gaat niet lekker. MS kun je rijdend niet koppelen (zowel Bluetooth als Wifi) dus als de wifi verbinding even hapert kun je niets meer totdat je weer stilstaat (en dat doen we zo min mogelijk).
Belgrado. Nog 50km op te teller. Heb bedacht om in een buitenwijk van Belgrado bij grote winkelcentra als de Metro eens te kijken wat er kan. Dat gebied inrijdend al wel mijn ogen open voor mogelijke andere bedrijven. Doel is een 32A aansluiting zodat we vandaag nog verder kunnen.
Rond Metro vangen we bot. Bij een ander shopping plaza rijden we direct achter de winkels langs om te zien of er opties zijn. Niets. Wel bewaking waarin ik vraag of ze iets weten. De man neemt me door de shops mee naar de parkeerplaats aan de voorkant. Wat schets mijn verbazing? 3 paaltjes op de P met een stoppenkastje met 220 schuko en 3p 16A CEE! Dat biedt perspectief maar helaas geen 32A.
Helaas, na aansluiten komen we zowel met UMC als DML (Dirk’s Mobiele Lader) niet boven de 10A. Ik denk dat ze van de 3 beschikbare fases er 1 aan de schuko hebben gehangen en maar 2 aan de CEE. Dit is echt te traag en dus pakken we weer in om verder op zoek te gaan (wel enigszins gefrustreerd en met enige zorg of dit nog wel goed gaat komen vandaag). Misschien toch naar het centrum waar een RWE paal zou moeten staan maar die niemand kan vinden?
Stukje verderop een groot nieuw modern ogend garagebedrijf. Daar maar eens kijken. Ik loop naar binnen en waan mij plots in een EV-laders-walhalla. Bij iedere garagedeur/positie/brug een 32A CEE aansluiting!
‘Zou ik hier mogen laden?’ Ja dat mag wel, maar de zaak gaat over 3 minuten dicht (het is bijna 15:00; zaterdag) Groter kon de teleurstelling niet zijn. Ik stel een alternatief voor. Wellicht mag ik een kabel onder de dichte garagedeur door naar buiten leggen om op te laden? Dan laat ik de kabel achter en haal ik die op de terugweg weer op.
Lang verhaal kort: na wat discussie onder collega’s blijft een van de deuren aan de achterkant een meter openstaan. Na terugkomst kunnen we binnen afkoppelen en doet de bewaker de deur dicht. Super! Het is inmiddels 15:15 en we hebben 3,5 uur laden te gaan.
In een woonwijk een stukje verderop vinden we een bus naar het centrum en mogen zonder te betalen (we hebben nog geen dinars) mee van de buschauffeur. Op de terugweg pakken we een taxi en even na 19:00 rijden we volledig vol weer weg. Sofia is nog bereikbaar vandaag! Tijdens de stop contact gehad met Alex (MS owner in Sofia) plan is de auto even na middernacht in zijn garage (met UMC) te zetten en in een nabijgelegen hotel te overnachten.
Maar dat loopt even anders. We cruisen met 95-100km achter een bus om energie te besparen en Sofia zeker in één keer te halen. Onderweg nog drukker als voor Belgrado (een aantal routes uit Europa naar Turkije komen even voor Belgrado bij elkaar). Na 100km staan we plotseling stil en schuiven we maar heel langzaam verder. Na meer dan een uur komen we erachter dat er een wegversmalling naar één baan is. Door de drukte gaat het mis en een deel van de Turken maakt het erger door ‘slim’ via de vluchtstrook er langs te gaan. Maar van 3 banen naar 1 ritsen maakt het uiteindelijk voor iedereen nog veel erger.
De door de navi aangekondigde aankomsttijd is nu zwaar in de nacht en ik heb een zwaar hoofd in de te verwachten drukte aan de grens (kan nog veel later worden). En dus beslissen we het eerder voor gezien te houden en in Nis te overnachten.
Bij het appartement daar hangen we uiteindelijk een verlengsnoer van de vijfde etage uit het appartement van de portier om met de DML bij te laden. Helaas maar 16A 230V, maar beter dan niets en alles verkort de wachttijd in Sofia morgen.
Na middernacht en doodop vallen we in bed.
Dag 3 – 25 juli
Begin: Hódmezővásárhely 9:30
Eind: Nis 23:30
Geladen:
- Bandenspecialist Belgrado 32A 400V DML
- Appartementen/Hotel Nis 16A 230V DML
Na een korte redelijke nachtrust (mijn kinderen slapen langer) en een prima ontbijt om 9:30 vertrokken uit het hotel. ’s Nachts zo’n 100km bijgeladen. Na aftrek van het omrijden (60km) blijft er dan toch nog een plus over en is Belgrado wat bereikbaarder. Het wordt een interessante dag. Geen idee wat er in Belgrado gaat gebeuren.
Direct bij vertrek wijst de navi ons een alternatieve weg/grensovergang. Nu is het rood van de navi nooit echt heel betrouwbaar. Dus via een andere alternatieve route gereden waarbij we vanaf het viaduct konden zien dat er rijen dik een file staat voor de grens van ongeveer 3km. Op de alternatieve route komen we eerst een groep vluchtelingen (Syrië?) tegen die ‘bewaakt’ worden door bereden politie (met pers erbij). Treurig toch. Bij de (kleine) grensovergang ook een rij, maar veel minder lang en een veel prettiger plek om te staan. Vertraging zo’n 45 minuten. Die had ik liever aan een lader in Belgrado gestaan, maar toch
File aan de grens heeft alles te maken met de verkeerssituatie waarop ik mij verkeken heb. We zijn donderdag vertrokken om de zwarte zaterdag (/zondag) in Duitsland en Oostenrijk te mijden. Maar waar ik niet mee gerekend had is dat dit ook het weekend is waarop velen (alle?) Turken uit Frankrijk, Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Luxemburg, Zwitserland en Polen op weg gaan naar het moederland. We zien ze allemaal langskomen als we met 100-105 km richting Belgrado cruisen. ‘Native’ voertuigen zijn vanaf Hongarije tot halverwege Bulgarije zwaar in de minderheid op de snelweg.
Aan de andere kant van de grens direct armoe. Tesla heeft geen roaming in Servie. Beetje op geanticipeerd maar toch een tegenvaller. Wel even geprutst met wifi via telefoon. Maar ook dat gaat niet lekker. MS kun je rijdend niet koppelen (zowel Bluetooth als Wifi) dus als de wifi verbinding even hapert kun je niets meer totdat je weer stilstaat (en dat doen we zo min mogelijk).
Belgrado. Nog 50km op te teller. Heb bedacht om in een buitenwijk van Belgrado bij grote winkelcentra als de Metro eens te kijken wat er kan. Dat gebied inrijdend al wel mijn ogen open voor mogelijke andere bedrijven. Doel is een 32A aansluiting zodat we vandaag nog verder kunnen.
Rond Metro vangen we bot. Bij een ander shopping plaza rijden we direct achter de winkels langs om te zien of er opties zijn. Niets. Wel bewaking waarin ik vraag of ze iets weten. De man neemt me door de shops mee naar de parkeerplaats aan de voorkant. Wat schets mijn verbazing? 3 paaltjes op de P met een stoppenkastje met 220 schuko en 3p 16A CEE! Dat biedt perspectief maar helaas geen 32A.
Helaas, na aansluiten komen we zowel met UMC als DML (Dirk’s Mobiele Lader) niet boven de 10A. Ik denk dat ze van de 3 beschikbare fases er 1 aan de schuko hebben gehangen en maar 2 aan de CEE. Dit is echt te traag en dus pakken we weer in om verder op zoek te gaan (wel enigszins gefrustreerd en met enige zorg of dit nog wel goed gaat komen vandaag). Misschien toch naar het centrum waar een RWE paal zou moeten staan maar die niemand kan vinden?
Stukje verderop een groot nieuw modern ogend garagebedrijf. Daar maar eens kijken. Ik loop naar binnen en waan mij plots in een EV-laders-walhalla. Bij iedere garagedeur/positie/brug een 32A CEE aansluiting!
‘Zou ik hier mogen laden?’ Ja dat mag wel, maar de zaak gaat over 3 minuten dicht (het is bijna 15:00; zaterdag) Groter kon de teleurstelling niet zijn. Ik stel een alternatief voor. Wellicht mag ik een kabel onder de dichte garagedeur door naar buiten leggen om op te laden? Dan laat ik de kabel achter en haal ik die op de terugweg weer op.
Lang verhaal kort: na wat discussie onder collega’s blijft een van de deuren aan de achterkant een meter openstaan. Na terugkomst kunnen we binnen afkoppelen en doet de bewaker de deur dicht. Super! Het is inmiddels 15:15 en we hebben 3,5 uur laden te gaan.
In een woonwijk een stukje verderop vinden we een bus naar het centrum en mogen zonder te betalen (we hebben nog geen dinars) mee van de buschauffeur. Op de terugweg pakken we een taxi en even na 19:00 rijden we volledig vol weer weg. Sofia is nog bereikbaar vandaag! Tijdens de stop contact gehad met Alex (MS owner in Sofia) plan is de auto even na middernacht in zijn garage (met UMC) te zetten en in een nabijgelegen hotel te overnachten.
Maar dat loopt even anders. We cruisen met 95-100km achter een bus om energie te besparen en Sofia zeker in één keer te halen. Onderweg nog drukker als voor Belgrado (een aantal routes uit Europa naar Turkije komen even voor Belgrado bij elkaar). Na 100km staan we plotseling stil en schuiven we maar heel langzaam verder. Na meer dan een uur komen we erachter dat er een wegversmalling naar één baan is. Door de drukte gaat het mis en een deel van de Turken maakt het erger door ‘slim’ via de vluchtstrook er langs te gaan. Maar van 3 banen naar 1 ritsen maakt het uiteindelijk voor iedereen nog veel erger.
De door de navi aangekondigde aankomsttijd is nu zwaar in de nacht en ik heb een zwaar hoofd in de te verwachten drukte aan de grens (kan nog veel later worden). En dus beslissen we het eerder voor gezien te houden en in Nis te overnachten.
Bij het appartement daar hangen we uiteindelijk een verlengsnoer van de vijfde etage uit het appartement van de portier om met de DML bij te laden. Helaas maar 16A 230V, maar beter dan niets en alles verkort de wachttijd in Sofia morgen.
Na middernacht en doodop vallen we in bed.
S-19910
Driving Model-S #19910
Dag 4 – 26 juli
Begin: Nis 8:45
Eind: Sveti Vlas (Burgas) 00:50
Geladen:
Na te kort geslapen te hebben gaan we weer onderweg. De stroom Turken lijkt iets afgenomen maar is nog steeds sterk en iets voorbij Nis voegen we weer in. Nu grote stukken enkelbaans en dat schiet niet echt op, maar is wel goed voor het gemiddelde gebruik.
Bij de grens nogmaals een Turks tafereel. Chaos waarbij borden, lijnen, rijen, slagbomen e.d. tot functieloze decorstukken zijn gereduceerd. Na 10 min zet ik ook mijn principes overboord en participeer op soortgelijke wijze aan de storm voorwaards. En met redelijk succes al zeg ik het zelf. Met niet veel meer dan 45minuten zijn we de grens over. Dat had slechter gekund.
In Sofia proberen we eerst even de op papier enige mogelijkheid om 32A te laden. Een RWE paal bij een kantoorpand. Maar die blijkt inderdaad niet te werken. Staat wel binnen een minuut een security mannetje bij me. Even geduldig als aardig (niet dus). Als ik niet direct mijn kabel weer uit de auto en paal haal maar eerst maar eens Alex ga SMSen voor plan B. Begint hij te zeuren. Terwijl hij ons eigenlijk dankbaar zou moeten zijn voor wat waarschijnlijk het enige verzetje is dat hij heeft vandaag (het is zondag). Maar misschien zat hij wel F1 te kijken en wilde hij snel terug naar de buis?
Verderop ontmoeten we Alex en rijden we achter zijn MS aan naar de mall om op te laden (daar is meer afleiding dan bij hem thuis). Er zijn wel een stuk of 10 16A CEE aansluitingen in de parkeergarage. Niet om auto’s op te laden maar gewoon als infrastuctuur (voor een eventuele schoonmaakmachine?). Maar auto laden kan er ook mee. Alleen kunnen er natuurlijk ook gewone auto’s voor staan. Om 14:30 staan we aan de lader en hebben 5,5 uur te gaan. Hij moet vol anders halen we de kust niet.
We doden de tijd met een uitermate prettige ontmoeting met Alex, een wandeling door de stad, een film (bioscoop in de Mall) en wat eten. Hier overnachten zoals het plan was zou efficiënter zijn geweest. Maar feit is dat we nu meer hebben gezien en geleerd. Zo zijn er Chademo laders op komst (het fundament voor 6 staat al) en rijdt er in Sofia al een P85D rond die binnenkort P90D is.
Om klokslag 20:00 vertrekken we weer. Doel is Sveti Vlas op 420km afstand. We hebben 380 km typical op de teller. Maar Alex heeft dit vaker gedaan en weet dat het kan. Net buiten de stad (ik rij 95km/h) worden we ingehaald door een bus. Daar blijf ik het volgende uur met 100km/h achter hangen. Dat geeft wat lucht voor de rest van de trip.
Rond Plovdiv verdwijnen de laatste Turken van de weg (de doorgaande route naar Istanbul buigt daar af) en wordt het verder een heel saaie rit door het donker. De tijd dood ik met blijven rekenen aan range en mogelijke snelheid (snelheid kan iets omhoog) en het checken van het forum. In Bulgarije is de MS gewoon weer online.
Om 00:50 komen we met 5km range over aan bij het hotel. Er is zo snel geen stopcontact te zien in de buurt. Morgen hebben we nog een hele dag. Dus we gaan snel slapen.
PS weet eigenlijk niet of ik dat al eerder gemeld had, maar het reisplan is wat aangepast. Tuzla als tussenstop is geschrapt. Daarvoor in de plaats is een stop in Sveti Vlas (zwarte zee) gekomen waar vrienden van mijn kinderen op kamp zijn. Leuk, maar met Tuzla als stop waren we niet allen zwarte zaterdag maar ook de Turkse storm misgelopen.
Begin: Nis 8:45
Eind: Sveti Vlas (Burgas) 00:50
Geladen:
- Mall of Sofia 16A UMC
Na te kort geslapen te hebben gaan we weer onderweg. De stroom Turken lijkt iets afgenomen maar is nog steeds sterk en iets voorbij Nis voegen we weer in. Nu grote stukken enkelbaans en dat schiet niet echt op, maar is wel goed voor het gemiddelde gebruik.
Bij de grens nogmaals een Turks tafereel. Chaos waarbij borden, lijnen, rijen, slagbomen e.d. tot functieloze decorstukken zijn gereduceerd. Na 10 min zet ik ook mijn principes overboord en participeer op soortgelijke wijze aan de storm voorwaards. En met redelijk succes al zeg ik het zelf. Met niet veel meer dan 45minuten zijn we de grens over. Dat had slechter gekund.
In Sofia proberen we eerst even de op papier enige mogelijkheid om 32A te laden. Een RWE paal bij een kantoorpand. Maar die blijkt inderdaad niet te werken. Staat wel binnen een minuut een security mannetje bij me. Even geduldig als aardig (niet dus). Als ik niet direct mijn kabel weer uit de auto en paal haal maar eerst maar eens Alex ga SMSen voor plan B. Begint hij te zeuren. Terwijl hij ons eigenlijk dankbaar zou moeten zijn voor wat waarschijnlijk het enige verzetje is dat hij heeft vandaag (het is zondag). Maar misschien zat hij wel F1 te kijken en wilde hij snel terug naar de buis?
Verderop ontmoeten we Alex en rijden we achter zijn MS aan naar de mall om op te laden (daar is meer afleiding dan bij hem thuis). Er zijn wel een stuk of 10 16A CEE aansluitingen in de parkeergarage. Niet om auto’s op te laden maar gewoon als infrastuctuur (voor een eventuele schoonmaakmachine?). Maar auto laden kan er ook mee. Alleen kunnen er natuurlijk ook gewone auto’s voor staan. Om 14:30 staan we aan de lader en hebben 5,5 uur te gaan. Hij moet vol anders halen we de kust niet.
We doden de tijd met een uitermate prettige ontmoeting met Alex, een wandeling door de stad, een film (bioscoop in de Mall) en wat eten. Hier overnachten zoals het plan was zou efficiënter zijn geweest. Maar feit is dat we nu meer hebben gezien en geleerd. Zo zijn er Chademo laders op komst (het fundament voor 6 staat al) en rijdt er in Sofia al een P85D rond die binnenkort P90D is.
Om klokslag 20:00 vertrekken we weer. Doel is Sveti Vlas op 420km afstand. We hebben 380 km typical op de teller. Maar Alex heeft dit vaker gedaan en weet dat het kan. Net buiten de stad (ik rij 95km/h) worden we ingehaald door een bus. Daar blijf ik het volgende uur met 100km/h achter hangen. Dat geeft wat lucht voor de rest van de trip.
Rond Plovdiv verdwijnen de laatste Turken van de weg (de doorgaande route naar Istanbul buigt daar af) en wordt het verder een heel saaie rit door het donker. De tijd dood ik met blijven rekenen aan range en mogelijke snelheid (snelheid kan iets omhoog) en het checken van het forum. In Bulgarije is de MS gewoon weer online.
Om 00:50 komen we met 5km range over aan bij het hotel. Er is zo snel geen stopcontact te zien in de buurt. Morgen hebben we nog een hele dag. Dus we gaan snel slapen.
PS weet eigenlijk niet of ik dat al eerder gemeld had, maar het reisplan is wat aangepast. Tuzla als tussenstop is geschrapt. Daarvoor in de plaats is een stop in Sveti Vlas (zwarte zee) gekomen waar vrienden van mijn kinderen op kamp zijn. Leuk, maar met Tuzla als stop waren we niet allen zwarte zaterdag maar ook de Turkse storm misgelopen.
Xfrank
Well-Known Member
kon je daar niet inpluggen?
Amaai die kinderen.... jij heb er immers zelf voor gekozen!
ik zie het mezelf niet doen.
Steven
Member
Inderdaad! Dit is pas pionieren met een FEV :scared:. Mooie verhalen hoor! Keep them coming
.
Dag 5 – 27 juli
Begin: Sveti Vlas (Burgas)
Eind: Sveti Vlas (Burgas)
Geladen:
Vandaag de rustdag. Toch al vroeg wakker. Maar heerlijk dat er geen haast is. Wel nog wat te doen vandaag. Eerst maar eens de MS weer vol zien te krijgen. Buiten aan het hotel allerlei meterkasten, transformator hokjes, etc. waar ongetwijfeld ergens 3 fasen in te pluggen zijn (desnoods direct in de meterkast). Maar niemand in het hotel die er voor verantwoordelijk is of er iets mee kan.
Dan bedenk ik mij dat hier wellicht ook een jachthaven is. En jawel een hele nieuwe ook voor grotere jachten. Zouden grotere jachten 3 fase gebruiken? Kan online wel marine 5 en 7 pin connectoren vinden. Dus daar moet ik maar eens gaan kijken.
200m van het hotel kom ik echter langs een ‘autogarage’ type shabby schuur met brug en rommelig maar voldoende gereedschap. ‘Heeft u ook een 3 fase stopcontact?’. Nou die had hij wel. Bulgaars type. Maar als ik een plug kan scoren dan kan die aan mijn voorbereidde open einde adapter snoer.
In het gebouw waar de schuur tegenaan staat zit een winkeltje die dat soort spul verkoopt. Ze hebben er inderdaad van alles ook CEE sockets en plugs. Ook de female plug Bulgarian style. Maar laat de male plug nu uitverkocht zijn.
Gelukkig verderop in het dorp een soortgelijke winkel. Maar deze is van het type te volgepropte kleine ruimte. In een onderste schap vind ik dan toch wat ik zoek. Voor EUR 2,50 ben ik de trotse bezitter van de juiste stekker. Bulgaars is 4 pin (geen ‘neuter’) maar ik leer snel dat het met de aarde+N samen aan de aarde pin moet gaan werken.
Vanaf hier is het een koud (schroef) kunstje. Rond het middaguur staat de MS als een dorstig dier in de bloedhitte door een eigenlijk nog te klein rietje zijn dorst te lessen. Garage gaat om 18:00 dicht. Maar morgenochtend hebben we ook nog dus hij komt vol voor vertrek.
De etappe morgen is een relatief korte van 375km naar Istanboel. Maar wel voor de helft over binnenwegen dus misschien nog lastig te halen op 1 charge. Maar de man van Esarj, de Turse provider van(22 kW) laadpalen heeft al meegedacht en mijn aangevraagde pasje laten klaarleggen bij de allereerste laadpaal in een voorstad van Istanboel. Dat scheelt 40km!. Bovendien zit daar een bewaker en kan ik dus 24 uur per dag terecht.
We zouden dus zelfs nog een nachtje langer in Bulgarije kunnen blijven. Maar het risico het niet te halen is toch aanwezig en te laat komen om mijn vrouw van het vliegtuig te halen is ook niet echt een optie.
Morgen in de namiddag gaat het avontuur verder.
Begin: Sveti Vlas (Burgas)
Eind: Sveti Vlas (Burgas)
Geladen:
- AvtoServis 16A 400V DML + Bulgaarse stekker
Vandaag de rustdag. Toch al vroeg wakker. Maar heerlijk dat er geen haast is. Wel nog wat te doen vandaag. Eerst maar eens de MS weer vol zien te krijgen. Buiten aan het hotel allerlei meterkasten, transformator hokjes, etc. waar ongetwijfeld ergens 3 fasen in te pluggen zijn (desnoods direct in de meterkast). Maar niemand in het hotel die er voor verantwoordelijk is of er iets mee kan.
Dan bedenk ik mij dat hier wellicht ook een jachthaven is. En jawel een hele nieuwe ook voor grotere jachten. Zouden grotere jachten 3 fase gebruiken? Kan online wel marine 5 en 7 pin connectoren vinden. Dus daar moet ik maar eens gaan kijken.
200m van het hotel kom ik echter langs een ‘autogarage’ type shabby schuur met brug en rommelig maar voldoende gereedschap. ‘Heeft u ook een 3 fase stopcontact?’. Nou die had hij wel. Bulgaars type. Maar als ik een plug kan scoren dan kan die aan mijn voorbereidde open einde adapter snoer.
In het gebouw waar de schuur tegenaan staat zit een winkeltje die dat soort spul verkoopt. Ze hebben er inderdaad van alles ook CEE sockets en plugs. Ook de female plug Bulgarian style. Maar laat de male plug nu uitverkocht zijn.
Gelukkig verderop in het dorp een soortgelijke winkel. Maar deze is van het type te volgepropte kleine ruimte. In een onderste schap vind ik dan toch wat ik zoek. Voor EUR 2,50 ben ik de trotse bezitter van de juiste stekker. Bulgaars is 4 pin (geen ‘neuter’) maar ik leer snel dat het met de aarde+N samen aan de aarde pin moet gaan werken.
Vanaf hier is het een koud (schroef) kunstje. Rond het middaguur staat de MS als een dorstig dier in de bloedhitte door een eigenlijk nog te klein rietje zijn dorst te lessen. Garage gaat om 18:00 dicht. Maar morgenochtend hebben we ook nog dus hij komt vol voor vertrek.
De etappe morgen is een relatief korte van 375km naar Istanboel. Maar wel voor de helft over binnenwegen dus misschien nog lastig te halen op 1 charge. Maar de man van Esarj, de Turse provider van(22 kW) laadpalen heeft al meegedacht en mijn aangevraagde pasje laten klaarleggen bij de allereerste laadpaal in een voorstad van Istanboel. Dat scheelt 40km!. Bovendien zit daar een bewaker en kan ik dus 24 uur per dag terecht.
We zouden dus zelfs nog een nachtje langer in Bulgarije kunnen blijven. Maar het risico het niet te halen is toch aanwezig en te laat komen om mijn vrouw van het vliegtuig te halen is ook niet echt een optie.
Morgen in de namiddag gaat het avontuur verder.
Last edited:
HansBe
Member
Leest wel lekker spannend... Maar heb nu pas door dat je zonder je vrouw onderweg bent...
gelden
Well-Known Member
Had ik ook verkeerd veronderstelt.
Is nu nog maar de helft van de spanning :wink:
Leest wel als een thriller!
Alain13
Active Member
Inderdaad zonder vrouw. 'We' zijn mijn twee oudste dochters en ikzelf.
De ervaring leert dat op een lange rit drie personen in de auto wel het maximum is om comfortabel te kunnen reizen.
En ja, zo'n trip zou ook niet echt iets voor mijn vrouw zijn geloof ik. En al helemaal niet voor mijn jongste dochter (de oudste twee waren betere reizigers op haar leeftijd nu).
Maar jullie hebben dan ondertussen ook geconcludeerd dat ik de enige chauffeur in de auto ben en dus elke km zelf gereden heb.
En ja, dat is soms best vermoeiend. (lange dagen).
Nog een factor die het iets minder spannend maakt: ik spreek redelijk vloeiend Russisch. Dat maakt communicatie op de Balkan (als Engels even geen optie is) wel een aardig stukje makkelijker.
De ervaring leert dat op een lange rit drie personen in de auto wel het maximum is om comfortabel te kunnen reizen.
En ja, zo'n trip zou ook niet echt iets voor mijn vrouw zijn geloof ik. En al helemaal niet voor mijn jongste dochter (de oudste twee waren betere reizigers op haar leeftijd nu).
Maar jullie hebben dan ondertussen ook geconcludeerd dat ik de enige chauffeur in de auto ben en dus elke km zelf gereden heb.
En ja, dat is soms best vermoeiend. (lange dagen).
Nog een factor die het iets minder spannend maakt: ik spreek redelijk vloeiend Russisch. Dat maakt communicatie op de Balkan (als Engels even geen optie is) wel een aardig stukje makkelijker.
Daniel 74
Active Member
Petje af hoor!
Ook ik kan uit eigen ervaring melden dat je dit soort reizen het best zonder echtgenote kunt maken [emoji16]
Ook ik kan uit eigen ervaring melden dat je dit soort reizen het best zonder echtgenote kunt maken [emoji16]
S-19910
Driving Model-S #19910
Als ik zo'n rit met vrouw zou maken, kan ik beter meteen een goede advocaat zoeken
(die zijn te vinden op het forum:wink
Gelukkig is er Frank nog :biggrin:
(die zijn te vinden op het forum:wink
Gelukkig is er Frank nog :biggrin:
