Dit weekend de eerste lange trip gemaakt met mn 2014 S85. Met drie man en bagage van Haarlem naar La Rosiere (San Bernardo, bij Les Arc’s in Frankrijk). Rit voorbereid met A better Routeplanner die gaf aan: laden bij Urmond (Maastricht), Arlon, Metz, Val de Meuse, Beaune, Macon Nord. Daar hadden we een overnachting vlak bij de supercharger en de volgende dag via laden bij Albertville naar de bestemming. Ik had de planner ingesteld, met 210 Wh/km en 15% aankomst. Ik dacht redelijk defensief want in Nederland haal ik makkelijk 190 Wh/km als ik rustig 110 – 120 rij. Dus ik dacht wellicht wat van die korte laadstops (Arlon, Beaune) over te kunnen slaan.
Met de lijst van A better Routeplanner voerde ik steeds de volgende supercharger in in de navigatie.
Maar het verbruik viel toch behoorlijk tegen, gemiddeld eerder 240 Wh/km bij 3 graden boven nul en nauwelijks wind. Dus 7 keer laden op 1150 km. Wat me ook tegenviel is dat die superchargers vaak wel enkele kilometers van de snelweg afliggen. Op die afstand natuurlijk niet echt een groot probleem, maar even snel een kwartiertje laden kost je vaak een half uur. Op zo’n trip wordt je vanzelf een grote fan van Van der Valk. Mooie plekken, altijd wat te eten, ruime lobbies enz. In Frankrijk is het heel divers: Suc Metz zit bij een groot winkelcentrum, maar het fastfood restaurant was midden op de middag dicht. Gelukkig had de boulangerie vlak bij de lader lekkere broodjes. Val de Meuse is natuurlijk een bekende spot in the middle of nowhere. Het regende, was intussen donker en koud en ik was vergeten waar je de code voor de portacabin kan vinden. Dan ga je in de auto zitten wachten tot je weer verder kan en dan duurt het lang. Pas bij vertrek vond ik de code gewoon in de navigatie bij de realtime gegevens van de lader. Beaune zit naast een mooi Novotel hotel, maar is wel een paar kilometer van de snelweg. Macon Nord is ook een paar kilometer van de weg, in een weiland en heeft een hotelletje ernaast. Daar hadden we bedacht lekker te gaan eten, maar helaas ze waren op vakantie. Dus wederom in het donker in een verlaten weiland laden.
Wat me ook tegenviel was de laadsnelheid: je komt binnen op een lege supercharger met 15% en een warme accu. Dan start het laden met 115 kW, maar al na een paar minuten begint dat gestaag te zakken. Je mag blij zijn als je gemiddeld 70 kW haalt als je van 15% naar 80% laadt. Volgende dag met 70% op pad in plaats van de geplande 100%, dus nog maar een laadsessie gepland in Saint Priest (Lyon) dat is een benzinestation, dus direct langs de snelweg en er is koffie. Dan door naar Albertville. Die is net nieuw en er is niet echt veel omheen. Er is een hotel aan de overkant van de rivier, maar je raadt het al: gesloten. Vlak bij de lader ligt ook een hotel. Daar konden we alleen uitgebreid lunchen, iets kleins zat er niet in. Intussen waren we met het zoeken en het heen en weer lopen een half uur verder en zijn we maar weer op pad gegaan. Dus ik ben met minder lading aangekomen dan gepland en ga op zoek naar een laadmogelijkheid in het dorp.
Het rijden met de Tesla is geweldig, rustgevend en heerlijk ontspannen. Het laden is op zich ook ontspannend als je een goede plek bij de supercharger hebt, zoals we in Nederland gewend zijn. Dan is het prima om elke twee uur even de benen te strekken en wat te drinken of te eten. Maar ik heb geleerd: zo vol bepakt in de winter is het verbruik hoog en het laden duurt langer dan gedacht. Ik twijfelde nog of de model 3 een Long Range moest worden, maar nu twijfel ik daar niet meer over.
Alle tijd om dit lange verhaal te schrijven, want zelfs voor mij zijn de omstandigheden buiten wat al te gortig: hevige sneeuw en dikke mist. Morgen hopelijk een lekker zonnetje.
