Ik heb gister een presentatie gezien over power-to-gas. Hierbij maak je uit stroom waterstof wat je mbv een katalysator met CO2 laat reageren tot methaan (CH4). Dit kan direct in het aardgasnet worden gepompt en is dus perfect geschikt voor transport en opslag. Het verhaal begon zoals dit soort presentaties vaak beginnen: zon en wind zijn geen stabiele energiebronnen en we zien steeds vaker momenten waar de opbrengst kortstondig groter is dan de vraag met als gevolg negatieve stroomprijzen (Duitsland) en het “dumpen” of afschakelen van energie. Deze stroomoverschotten kan je dus prima omzetten in methaan.
Aan het einde van het verhaal kwam nog een berekening tevoorschijn waaruit blijkt dat dit economisch rendabel is. Toen ik vroeg bij welke bezettingsgraad deze berekening was gedaan bleek dus dat dit was berekend voor 8000 uur per jaar, dus ruim 91%. Maar 22 uur per dag een stroomoverschot gaat dus niet gebeuren en bij een nog steeds erg optimistische 8 uur per dag heeft het economisch dus geen zin.
Toen pas realiseerde ik me iets dat eigenlijk heel logisch is
: als je installatie berekend is op het opvangen van piekvermogen draai je de meeste tijd (ver) onder het maximum. Hoewel ik tot gister nog het idee had dat power-to-gas een goede oplossing is om overschotten om te zetten in een bruikbare energiedrager zie ik het voorlopig niet gebeuren…
Ook ben ik benieuwd hoeveel slim laden uiteindelijk kan bijdragen aan het opvangen van deze pieken tijdens de dag. Je moet dan wel capaciteit leeg laten om te kunnen laden tijdens een overschot. Maar dat betekend dus dat hij niet elke ochtend met een bijna volle batterij klaar staat en dat zal de meeste mensen ook niet helpen met hun range anxiety, zeker voor auto’s met kleinere batterijen.
Later die dag nog een discussie gehad met iemand die een biogas/aardgas heeft. Als je daar aan gaat rekening krijg je een leuke discussie. Maar dat past beter in een ander draadje
.
